Hoe gaat het met jou?

Hey! Hallo! Alles goed? Hoe gaat het met jou? Alles bon? Ça va? Allemaal goei?

Het is een greep uit de uitspraken die we gebruiken om elkaar te begroeten. Maar wat als iemand plots "nee" antwoordt?

Op deze "Werelddag Suïcidepreventie" wil ik dat thema toch ook eens aanhalen, want psychische problemen en overgewicht gaan regelmatig samen. Al wil dat gelukkig niet zeggen dat iedereen met overgewicht ongelukkig is (laat staan suïcidaal), maar helaas ook niet dat slank en gelukkig steeds hand in hand gaan.

De volgende keer dat je iemand tegenkomt, waarvan je misschien (of misschien niet) weet dat ie het wat lastig heeft... vraag het dan eens écht. "Hoe gaat het met jou?" En laat die persoon vertellen. Geen oordeel. Geen suggesties. Geen poging om het beter te maken... dat kan voor de ander aanvoelen alsof ie het recht om deze emoties te mogen voelen, moet verdedigen; alsof je het niet begrijpt. En daar ga je je zelf ook niet beter bij voelen, want je bereikt niet wat jij wil: dat die ander zich beter voelt... en dat lukt op die manier niet. Integendeel, in het slechtste geval, stopt de ander ermee om er met jou over te praten.

Probeer te begrijpen wat er in de ander omgaat, en als dat niet lukt... luister dan gewoon. Ga samen door dat gevoel uit. Laat het er zijn. Het er als woorden, tranen en wat nog meer uit komen.

Moest het gesprek zo ver zou komen dat het over suïcidale gedachten gaat, blijf dan rustig. Spreek gerust ook je eigen gevoelens uit, als je jezelf niet bij machte voelt om met zo’n thema om te gaan. Geef aan dat je er bent om te luisteren (als dat zo is) maar ook dat je graag hebt dat de ander hulp zoekt als ie met dat gevoel blijft worstelen.

Ik leerde dat een zelfmoordgedachte niet persé hetzelfde is als een doodswens en dat de persoon met wie je spreekt waarschijnlijk even bang van die gedachten is als jij.

Zelf heeft die persoon het me ooit als volgt uitgelegd:

"Het is iets heel vreemd... zelfmoordgedachten...

Het zijn eigenlijk geen gedachten... het is meer een gevoel.

Alsof iemand met kwade bedoelingen op je voordeur staat te bonken. Je hele lijf en leden is in paniek... SURVIVAL MODE! Alles vanbinnen schreeuwt. Vecht. Vlucht. Weet geen kant uit. In het nauw.

Aan de andere kant voelt het aanlokkelijk. Alsof de Duivel zelf staat te lonken met de vooruitzichten dat alles daarna rustiger is. Dat het dan beter is. Dat de persoon aan de deur dan weggaat.

Je wil ernaartoe… of nee! Van weg! Of toch… nee, niet…

Het is alsof je vanbinnen in twee wordt gescheurd en je niet veilig bent bij jezelf.

Het zijn gedachten... of gevoelens. Hoe hard die ook roepen of schreeuwen... je weet dat die niks kunnen doen, dat hebben ze je geleerd. En toch voelt het niet veilig. Toch zit de schrik erin dat ze er in zullen slagen je over de streep te trekken."

Moest jij, die dit leest, je op dit moment herkennen in dit gevoel, zoek dan, als eerste stap, iemand om mee te praten. Om samen door dit gevoel uit te gaan.

https://www.zelfmoord1813.be/ staat ook steeds voor je paraat als je niet goed weet met wie je dat gesprek kan voeren. Dag én nacht. Anoniem.

Daarnaast staan ze je ook bij met raad over hoe je zelf een gesprek kan aangaan als je vermoedt dat iemand met suïcidale gedachten rondloopt. (https://www.zelfmoord1813.be/ik-ben-bezorgd-om-iemand/hoe-kan-je-anderen-helpen)

Open up. Praat erover.

Het komt goed 💜