Ik weet niet meer waar* ik deze quote ooit voor het eerst heb voorbij zien komen... maar wat een binnenkomer! Heerlijk! Patat! Boenk erop!
Je waant je meteen weer op de speelplaats van de basisschool waar de ene kleuter iets mottigs naar het hoofd van een andere dreumes slingert, waarop die laatste simpelweg repliceert met: "Al wat je zegt, ben je zelf!" ... en daarmee was het pleit beslecht. Een perfect valabel argument.
Zo simpel was het leven in de kleuterklas.
In de latere jaren, blijkt die vuilgebekte kleuter echter post te hebben gevat in heel wat hoofden, en niet in het minst in dat van mij. Hij kraamt vanalles uit. Over wat er is gezegd. En wat de ander wel niet moet hebben gedacht. Of zelfs over iets wat er niet is gezegd, ... en wat de ander daar dan wel niet over moet hebben gedacht.
Hij spint hele verhalen en conclusies bijeen, gebaseerd op nog meer hersenspinsels en veronderstellingen, en maakt niet zelden van een mug een olifant.
Die dreumes is ondertussen echter geen dreumes meer. Een volwassen persoon die heeft geleerd om te luisteren naar wat anderen te vertellen hebben en eerst nadenkt voor ie z'n mond open trekt. Wat ie vroeger achteloos richting z’n tegenspeler katapulteerde, doet ie niet meer naar z’n eigen gedachten.
Jammer eigenlijk... want volgende keer die kleuter in dat hoofd het nog eens overneemt... stuur je dreumes dan nog eens op pad. Laat 'm simpelweg korte metten maken met die gedachtenkronkels en gezaaide twijfel, want alles wat je denkt dat ze denken, denk je slechts zelf. Er is mogelijk weinig of niets van aan. En wellicht niet eens half zo dramatisch.
Om met de woorden van de Romeinse stoïcijnse filosofen Seneca en Aurelius af te sluiten: "We lijden meer in onze verbeelding dan in werkelijkheid”, en "We houden meer van onszelf dan van andere mensen, maar geven meer om hun mening dan die van onszelf."
Wijze jongens, die Romeinen.
* Moest iemand de bron van deze quote kennen, laat het me weten! Het was een soort prent zoals Loesje? Of Eva Mouton?
Comments